Rodzic, który nagle zaczyna słyszeć zgrzytanie zębów u swojego dziecka może się zaniepokoić. Zjawisko to prawdopodobnie będzie objawem choroby nazywanej bruksizmem. We wczesnym dzieciństwie nie jest czymś nadzwyczajnym, później należy udać się do specjalistów, którzy zajmą się problemem. Z czym związane jest pojawienie się problemu ze zgrzytaniem zębów i jak można temu zaradzić?
Czym jest bruksizm?
Bruksizm określany jest jako nieświadome zaciskanie i tarcie zębami żuchwy o zęby szczęki. Dochodzi do tego głównie w nocy, podczas snu. Wcześniej uznawany był tylko za problem stomatologiczny, obecnie zwraca się uwagę na jego psychiczny aspekt. Wśród przyczyn zgrzytania zębami u dzieci wymienia się wady zgryzu i jamy ustnej, nadmierny stres, napięcia nerwowe, zaburzenia psychiczne, emocjonalne, hormonalne, a także niedobory witamin i magnezu.
Jest reakcją na nieporozumienia z rówieśnikami i rodzeństwem, kłopoty w szkole, kłótnie rodziców. Silne emocje, które dziecko doświadcza w trakcie dnia są kolejno odreagowywanie przez zgrzytanie zębami. Może być to też reakcja na zażywane leki lub choroby pasożytnicze. Najbardziej znanym objawem choroby jest zaciskanie zębów i zgrzytanie nimi. Dodatkowo dochodzi do ścierania i rozchwiania zębów, krwawienia dziąseł, nadwrażliwości zębów, a także bólu głowy. Specjaliści sądzą, że dzieci zwykle wyrastają z choroby.
Bruksizm często nazywany jest mianem choroby cywilizacyjnej. Liczba osób z diagnozą rośnie ciągle od końca ubiegłego wieku. Tłumaczone jest to stresującym trybem życia, presją w szkole i codziennym życiu. Zgrzytanie zębami u dzieci do lat 3 stanowi naturalne zjawisko. Na przykład, u niemowlaka zwykle związane jest z niedojrzałością jego układu mięśniowego i nerwowego i pojawieniem się u dziecka pierwszych mleczaków, a następnie ze zmianą ustawienia zębów i żuchwy względem całej szczęki.
Leczenie zgrzytania zębami
Zgrzytanie zębami nie jest poważnym schorzeniem we wczesnych latach dziecka. Jeśli problem trwa dłużej lub ma miejsce nadal, mimo pojawienia się zębów stałych, wtedy rodzic powinien się niepokoić. Sposób leczenia zależy od powodów, które do nigo doprowadziły. Pierwszym krokiem będzie zlokalizowanie i eliminacja przyczyny problemu. Jeżeli ustalimy, że jest to stres, a jest tak najczęściej, należy zastosować techniki relaksacyjne, rozluźnić i uspokoić dziecko przed snem, postarać się wyeliminować stresujący bodziec lub udać się na konsultację z psychologiem. W niektórych sytuacjach leczenie skupi się na interwencji stomatologa, jeśli problemem jest wada zgryzu.
Lekarz zaleci wtedy używanie specjalnej szyny relaksacyjnej. Jest to nakładka stosowana w nocy na górne zęby. Jej celem jest ochrona dolnych zębów przed procesem ścierania. Musi bardzo dokładnie przylegać do zębów, dobierana jest więc indywidualnie dla każdej osoby. Nie leczy ona przyczyn choroby, zapobiega tylko skutkom. Dlatego leczeniu stomatologicznemu powinna towarzyszyć konsultacja z psychologiem.